Zwykle to ludzie piszą książki, jednak czasem się zdarza, że to książka napisze człowieka. To właśnie zrobiła ze mną książka “Radio silence” autorstwa Alice Oseman. Rozłożyła mnie na kawałki i napisała od nowa. Emocje jakie mi towarzyszyły przy czytaniu były istną burzą skrajności- od zachwytu, wzruszeń, do wściekłości przez zdziwienie, radość i dumę z bohaterów. Oderwanie się od książki wydawało mi się niemożliwe, tak samo jak oddanie tego, jak bardzo ta książka na mnie wpłynęła.
Jest to historia opowiedziana oczami nastoletniej dziewczyny- Frances, która pełni ważną funkcję w szkole i próbuje oddzielić to, na kogo kreuje się w szkole, czyli cichą kujonkę, od prawdziwej siebie- internetowej twórczyni grafik, fankę podcastu Universe City i nerda. Mimo, że cała książka jest narracją tej dziewczyny, to została odebrana przeze mnie jakby była nie o niej a o chłopaku imieniem Aled. Moim zdaniem czyni to opowieść jeszcze ciekawszą.
Jakie zagadnienia są podejmowane przez Alice Oseman w tej historii? Relacje z rodziną- od takich pozytywnych do toksycznych, poszukiwanie prawdziwego siebie. Omawia bardzo ważną sprawę, jaką jest presja społeczeństwa wobec pójścia na studia, pokazuje jak uczniowie próbują sobie poradzić ze stresem egzaminów. Bohaterowie odkrywają swoją seksualność, jest to chyba pierwsza książka, która wpadła mi w ręce, gdzie pojawia się postać demiseksualna, co mnie bardzo pozytywnie zaskoczyło. Jeśli chodzi o tempo fabuły to jest bardzo naturalne- gdy bohaterowie mają kryzys to jest ono nieco szybsze, gdy jest dobrze to książkę się czyta w bardzo przyjemnie leniwy sposób. Wątki odkrywane są stopniowo, nie jest ich ani za dużo ani za mało.
Jakie widzę plusy w tej książce? Świetni bohaterowie, przyjemny w odbiorze język, niestandardowy format, tematy które są poruszane są bardzo aktualne. Bardzo ciekawie jest opisany również rozwój postaci oraz relacje między nimi. Minusa nie widzę ani jednego. Polecam ją każdemu, niezależnie od wieku, płci czy poglądów.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz